از فانتزی‌ها

دل‌ام می‌خواد یه پاک‌کن بردارم و ذهن همه آدم‌هایی که تصویری  از من دارنُ پاک کنم. که هربار، بی‌تصویر و بی‌هیچ زمینه‌ٔ قبلی باهام برخورد کنن. که اگه تصویر ذهنی‌شون خوب باشه، این‌قدر خوب برخورد می‌کنن که آدم از خودش منزجر و از همهٔ پستی‌های درون‌اش شرمنده و معذب میشه. و اگر تصویرشون بد و مخدوش باشه (به هر دلیلی) دائم باید بار سنگین تحقیر و سرکوفت را روو شونه‌اش حس کنه.

بی‌تصویری خوبه. بی‌ذهنیت. هر بار یک صفحه سفید نو باز بشه. یک  ctrl+N دوباره.

پ.ن: این کار را در مورد خودم می‌تونم انجام بدم. یعنی انجام هم میدم.  قبول دارم نمیشه، سخته. اما با  تمرین و ریزه‌ریزه دارم سعی می‌کنم که بتونم. امید دارم حتی که شاید بتونم. اگر بشه، اگر بشه...