۱۳۹۰ بهمن ۱۴, جمعه


خب من واقعن عاشق واژه‌هام. عمیقن با واژه‌ها، معانی‌شون، کاربردهاشون، تونالیته‌ای که دارن، حتی با نوع نگارش‌شون به وجد میام. بارها شده که واژه‌ای به‌خودیِ خود گریه‌ام انداخته یا گاهی ذکروار در ذهن‌ام مکرر شده. بی‌هیچ علتی حتی، بی‌التفات به خاستگاه‌اش.
در همین راستا یکی از لذت‌بخش‌ترین لحظات بودن با آدم‌های مختلف، گوش کردن بهشان است. به کاربرد واژگان‌شون. به ترکیب‌های گاهن منحصری که هرکس دارد. که بعضی‌هاشون این‌قدر آهنگین و خوش‌ترکیب‌اند که به جان‌ام می‌نشیند.

هیچ نظری موجود نیست:

ارسال یک نظر