اقاقیا برای من پر از حس نوستالژی ست.
خوشه ی  فروریخته ،طیف بنفش و بوی خوش آن همه و همه یادآور روزهای خوش بی خیالی ست.
روزهای شادابی و شیطنت.
روزهای شجاعت و بی پروایی.
روزهای شکوفایی و بکارگیری هوش و انرژی هم زمان.
بهار فصل روح بخشی ست . سر را که بگردانی حتمن تصویری خواهی دید که لبخندی بر لبت بنشاند.(فقط بهار برایم این گونه ست).در پریشان ترین احوال هم بهار مرا سرخوش می سازد.
بی سبب نیست که خداوند نیز مرا در بهار خلق کرد چونان اقاقیا فروریخته و رنگ به رنگ....


پی نوشت: اقاقیا را عاشقم به خدا.