سی‌ام شهریور

آه باران باران

باران نیمه‌شب و نم بی‌جان صبح‌گاه، خاطره تلخ روز بارانی را یادآور شد. روزی که آسمان هم فراق را بارید. سخت و ناگهانی چون رفتن‌ات...

روزی که زهر آن هرگز از خاطر نخواهد رفت.

مشکاتیان، مشکاتیان... هنوز هم به تو می‌رسم لال می‌شوم، واژه‌ها از برم می‌گریزند، مبهوت و ساکت باید فقط با نوا و جادوی سرانگشتان‌ات آرام بگیرم.

قاصرم، هنوز هم قاصرم که از تو بگویم...

جای‌ات خالی ست خیلی خالی ست...