چیزهای زیادی تو این دنیا هست که به عنوان نعمت ازشون یاد میشود.بعضی از این نعمت ها بسیار بسیار ارزشمندتر از توجهی ست که به آنها می شود.مثل سلامتی.
و این ضرب المثل از سعدی عزیز را هم بلدیم که: قدر عافیت کسی داند که به مصیبتی دچار آید.
معمولن هم وقتی آدم حالش گرفته است یا از زندگی شکایت می کند،زمان یادآوری این نعمت میشود!
اما قصد من معرفی نعمت ها نبود،حتی تاکید بر جدی گرفتن سلامتی هم نبود.
قصدم سر فرود آوردن،تعظیم و ابراز خاکساری و ارادت در مقابل الهی ترین نعمت بود:
و این ضرب المثل از سعدی عزیز را هم بلدیم که: قدر عافیت کسی داند که به مصیبتی دچار آید.
معمولن هم وقتی آدم حالش گرفته است یا از زندگی شکایت می کند،زمان یادآوری این نعمت میشود!
اما قصد من معرفی نعمت ها نبود،حتی تاکید بر جدی گرفتن سلامتی هم نبود.
قصدم سر فرود آوردن،تعظیم و ابراز خاکساری و ارادت در مقابل الهی ترین نعمت بود:
موسیقی
(برای من حداقل) این بالاترین و والاترین نعمت دنیایی ست. پدیده ای ست که هیچ جایگزینی برای آن نمی توانم بیاورم.التیام بدترین حالات ،آرامش دهنده بدترین لحظه ها برای من فقط و فقط موسیقی بوده ست.
به خاطر این نعمت از همه آهنگسازها (از ناصر چشم آذر ...تا.....بتهوون و باخ و مندلسون و...) متشکرم.دست هایشان را می بوسم.مقابلشان سر ارادات فرو میاورم و سپاسگزارم بارها و بارها و بارها...
و در نهایت
خدایا شما که سرورید،از شما هم سپاسگزارم.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر