وقتی تشنه‌ای، آن‌قدر تشنه که طعم آب را فراموش کرده‌ای. دیگر باور هم نداری که چیزی به‌جز تشنگی هم هست. اگر فقط یک قطره آب در گلوی‌ات چکانده‌شود، آن‌ وقت در وجودت آتشی به‌پا می‌شود و تازه به تازه معنای حرارت عطش و نیاز به عطش‌شکن را خواهی فهمید.