ـ [خسته و کلافه] : چی شد، تموم نشد این مشکلات؟!
+ مگه مشکلات تموم میشن آخه!
ـ نه! لابد فقط از حالتی به حالتی دیگر در میان؟!
+ اوهوم!
راست میگه! افت چشم‌گیر شده.
بهانه‌ای هم نیست. توضیح که ابدن! فقط مستاصل و امیدوار به بخشش، اعتراف.
هر بار قول هفته‌ی بعد!
هفته‌ی بعد همان آش و کاسه!
به ریش خود می‌خندم با این وضعیت...
حالا باید مفلوکانه خوشحال باشم لابد که این درد لاینقطع بهانه این‌بارم!
متاسفم واقعن!
لعنت به این روش آزمون و خطا!
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر